Czy kurs jest mały, czy kurs jest duży pewnych wydarzeń nie da się uniknąć. Zgodnie z zasadą „nie przeżyjesz nie nauczysz się” sumiennie, na każdym szkoleniu, ćwiczymy z przyszłymi żeglarzami gubienie szekli, stawanie na mieliźnie, portowy alarm człowiek za burtą. Testujemy także jak blisko można podpłynąć trzcin goniąc koło ratunkowe, jak daleko pływać od wędkarzy żeby nie spłoszyć ryb, lub jak w tłumie żagli na jeziorze nie staranować blisko podpływających deskarzy lub śpiących na środku tafli „optymistów”. Wszystko to z przymrużeniem oka, dążąc do ideału którym staje się zatrzymanie jachtu 2cm przed pomostem. Gdy dopada nas zmęczenie codziennym refowaniem, wyzywamy wiatr na pojedynek i zaczynamy kręcić na wodzie kółeczka, wiązać węzełki w czasie śniadania, wieczorem wywracamy jacht... ćwiczymy, ćwiczymy, ćwiczymy, ale za to po egzaminie z dumą witamy nowych żeglarzy w żeglarzy gronie!

 

 

 

 

 

 

 

 

Tekst: Hania